Afgelopen woensdag (was het echt eergisteren?) waren honderd mensen te gast bij de Koning en Koningin. Ik was één van hen. ‘Hoe was dat?’ willen veel mensen weten. Bij deze deel ik mijn verhaal. Ik voelde me vereerd, gezien, gewaardeerd. Het contact met de Koning, Koningin en Prinses Beatrix voelde zowel heel onwerkelijk als warm, huiselijk en menselijk. En door ruim vier uur perfect geregisseerd te gast zijn bij het Koninklijk Huis, waanden we ons voor heel even in de Gouden Kooi, waarin de Koninklijke familie dag-in-dag-uit leeft. Dat voelde fantastisch en beklemmend tegelijkertijd. Van het ene kopje koffie in de ene zaal, naar de volgende zaal, naar de volgende zaal, naar de volgende zaal, opgewacht worden, niet kunnen ontsnappen, meegaan in de regie van het Huis en weer netjes met alle egards te worden vrijgelaten.

Een beetje zoals in Sjakie en de Chocoladefabriek

Het voelde heel bijzonder om gebeld te worden, uitgenodigd te worden, een brief te ontvangen van Hunne Majesteiten. Het was een beetje zoals in het boek Sjakie en de Chocoladefabriek. Met slechts 99 andere uitverkorenen te gast zijn bij de Koning en Koningin thuis, hoe bijzonder is dat? Ik voelde me vereerd, gezien, gewaardeerd voor wat ik de afgelopen jaren deed, onder andere rondom daklozen. Tijdens het luisteren naar de speech van de Koning, voelde ik zelfs tranen achter mijn ogen klaar gaan staan om naar buiten te wandelen. Gezien worden door de Koning! Wat een eer! Wat zouden mijn ouders trots zijn geweest.

Aan tafel met Koningin Máxima

Tijdens het voorgerecht werd onze tafel vereerd door de aanwezigheid van de Koningin. Ze leidde het gesprek vorstelijk, wel geïnformeerd, met alle aandacht, met een lach, met een interruptie hier en een grapje daar, heel gewoon eigenlijk, heel menselijk toch. En wat een prachtige vrouw, alleszins! We voelden ons gezien, gewaardeerd. In gesprek met de Koningin! Wat een aandacht!

Goed beveiligd

We werden ontvangen in de Koninklijke Stallen bij Paleis Noordeinde, met koffie in Wedgewood-kopjes met schoteltjes, die je niet wilt laten vallen. We werden met bussen naar het Paleis gereden, via poort 1, poort 2, een slotgracht en een hypermodern zwaar beveiligd hek, de laan naar het Paleis op. ‘Waar heb ik dit eerder gezien?’ vroeg ik me af. Bij een bezoekje aan PI Esserheem in Veenhuizen, een gevangenis, inderdaad. De term ‘beschermd wonen’ schoot even door mijn hoofd.

Oog in oog met de Koning, Koningin en Prinses Beatrix

We werden gesalueerd ontvangen door de Marechaussee en Hofhouding. We werden binnengeleid. We werden rondgeleid door kamers en zalen. We werden uitgenodigd een rij te vormen voor de Koninklijke begroeting. Onze namen werden in het bijzijn van Hunne Majesteiten en Hare Koninklijke Hoogheid voorgelezen en we werden begroet en hartelijk welkom geheten. Begroet worden door de man en vrouwen die je kent van al die portretten, TV en muntstukken voelde heel onwerkelijk en bijzonder, alsof de poppen van Madame Tussauds tot leven zijn gekomen én je oog in oog staat met de diepst beschermde kern van het land.

Tot in de puntjes

De Koning sprak ons toe, de Koningin en één van haar Hofdames vergezelden ons, een leger aan lakeien verzorgde een excellente lunch en via de zalen waar regeringsleiders worden ontvangen, werden we naar hét bordes geleid voor een groepsfoto. Alles tot op de minuut, tot op de stoel en het persoonlijke menu nauwkeurig geregisseerd en georganiseerd. Van de ene overweldigende ervaring naar de ander.

En door…

Na het maken van de groepsfoto nam de Koning afscheid. De Koning en Koningin mochten ongetwijfeld verder met hun programma, de Prinses ging verder met haar limo en wij mochten met de bussen, via de stallen terug naar de werkelijkheid. 

En dan sta je daar buiten de poort, gewoon weer op straat. Terug van een wel heel erg bijzondere lunch. Terug van ontmoetingen die ik niet had willen missen. Terug in vrijheid, die ik – hoe kort het ook duurde – ook wel even had gemist.

Gisteravond en vannacht flitsten er beelden door mijn hoofd van de Koning die ons samen met zijn vrouw en moeder stond op te wachten, van de Koningin bij ons aan tafel, van de Prinses die wat moest gniffelen toen ik bij het wegstappen een buiging voor haar maakte. Is dit werkelijk gebeurd? 

Gelukkig hebben we de foto’s, de uitnodiging en de menukaart nog. Ik ben dankbaar.

Hoe krijgen we de stilte-coupé écht stil?

(foto: Wikimedia - Steven Lek)Gisteren reisde ik met de trein (tweede klas) terug van Amsterdam naar Groningen. Twee overstappen, drie treinen, drie keer koos ik voor de stilte-coupé, lekker lezen, heerlijk rustig. En drie keer was er simpelweg onduidelijkheid over...

Huppelen, de Haarlemmer Olie voor je gezondheid?

Wat gebeurt er als je het woord huppelen hoort of zelf uitspreekt? Waarschijnlijk moet je glimlachen, dwarrelt er iets vrolijks door je gedachten en denk je terug aan je kindertijd. En wat is dan de laatste keer dat je gehuppeld hebt? En wat is de laatste keer dat je...

16+ Ideeën om meer ruimte om te bewegen te maken (in de ouderenzorg)

ZINN, of voluit Zorgorganisatie In Noord-Nederland, is één van de grote ouderenzorgorganisaties van het noorden. Ze zijn gezond, gaan lekker, doen al volop slimme, innovatieve, mooie dingen voor ouderen, naasten en de wereld, en… er mag de komende jaren nog meer...

Elkaar langer aankijken

Geen mens is een slecht mens In 2009 werd ik gezakkenrold door een junk. Hij jatte een tientje uit mijn broekzak en dat raakte zoiets dieps in mij, dat ik voelde alsof ik hém wel van zijn leven wilde beroven. Later ging ik koffie drinken met mensen van de straat en...

Wat als we elke dag naar ons werk zouden wandelen?

Vorige week wandelde ik een etappe van het Groot Frieslandpad mee met wandelprofessor Zef Hemel. Zef is planoloog en heeft als denker, doener, hoogleraar, ambtenaar een grote invloed gehad op grootstedelijke ontwikkeling in Nederland. Sinds maart dit jaar is hij...

Zomerleestip, naar de koning en smartphone gezonde scholen

Zomerleestip: Donkerder 2.0 In 2020 verscheen mijn debuutroman Donkerder. Zo’n 1.000 exemplaren gingen over de toonbank, tientallen prachtige reacties verschenen op Bol.com, Hebban.nl en Goodreads en tientallen bibliotheken namen Donkerder op in hun collectie en mijn...

86 Tips voor gezond smartphone gebruik op school en in de klas.

(Foto: Martijn Aslander) Smartphones zijn wonderapparaatjes, daarom heten ze ook smartphones. Als je alles wat je met een smartphone kunt, in losse apparaten bij je zou willen dragen, dan zou je een flink backpack nodig hebben. Smartphones zijn ook de hel, dat is...

Hoe zet je een sociale beweging op? Mijn handleiding, in drie stappen.

Een paar weken terug kreeg ik een mailtje van Freya (bovenstaande foto is ook van haar).  ‘Ik volg je nu een tijdje op LinkedIn, omdat ik vind dat je erg inspirerende en interessante dingen doet en dan ook nog in het noorden! Erg leuk.    Ik hou me bezig met...

#VrijMiBos: op vrijdagmiddag naar het bos

#VrijMiBos, wat is dát nou weer? Nou, heel eenvoudig: op bijna elke vrijdagmiddag naar het bos. Inderdaad: geen borrel, maar bos. Je weekend niet beginnen met een kater, maar met een overdosis Vitamine Natuur. Mét een paar leuke mensen, zonder telefoons of andere...

Digitale Fitheid op scholen, in het onderwijs, met jongeren. Doe je mee?

De komende weken, maanden wil ik aan de slag met digitale fitheid op scholen, in het onderwijs, met jongeren. Samen leren hoe we gezonder kunnen omgaan met smartphones en het internet. Hoe zorgen we ervoor dat we de digitale middelen weer de baas worden? Maandag 20...

Vaker tot veel tellen

‘Waar wind je je over op?’ Ik stel deze vraag vaak aan groepen om ze een beetje aan de praat te krijgen. Als er ruimte is stuur ik ze daarna graag de straat op, de krantenhoek van de bieb in, om pas weer terug te komen als ze een flinke verzameling opwindsels hebben,...

Alsjeblieft: versie 2.0 van mijn roman Donkerder, gratis.

Tien jaar terug zette ik de daklozenwandelingen van Groningen op; ik hielp twaalf voormalig dakloze gidsen hun levensverhaal te delen aan de hand van de stad. Duizenden mensen wandelden mee, soms wel tien kilometer. Elke gids had zijn of haar eigen levensverhaal en...