Begin deze week liep ik de Hondsrug op naar Emmen. Deur uit, Martinikerkhof over, Herestraat in, Hereweg af, centrum Haren rechts, links, zandpad, zandpad, appeltaart, zandpad, zandpad, 250 gram Black Angus burger, zandpad, zandpad, Emmermeer.
Na 25 kilometer vond ik mijn slaapzak. Onder een boom. Het bos was stil, op een enkele vogel na. En de N34. Die ronkte op de achtergrond. Ook ‘s nachts om 2 uur en om 3 en om 4 uur. Ook de Hondsrug is tegenwoordig blijkbaar 24/7 in beweging.
De volgende dag liep ik 45 kilometer. Ik zag geen mens. Alleen op campings, bij de appeltaart en bij de Black Angus burger. Volgens kroegbaas Johan kwam dat doordat de mensen vermaakt willen worden en ze gewoon naar het bos gaan te saai vinden. En waar de kinderen vroeger verstoppertje speelden en ouders of grootouders nog even een ommetje maakten, zaten ze nou allemaal op de iPad. Bos, heide, schapen en hunebedden hebben ook in Drenthe plaats gemaakt voor sensatie en altijd maar elders kunnen zijn.
Mijn telefoon liet ik weloverwogen thuis en ik was waar ik was. Ik praatte met mensen, keek naar bomen, speelde met zandkorrels, luisterde naar de wind en onderging de verveling. Twee dagen Hondsrug voelde als een week weg uit de tijd. Terug in de stad hoor en zie ik alles en iedereen nog harder gillen om aandacht. Ik laat’t maar. Volgende week trek ik er drie of vier dagen op uit.
— Update 1
Eerder dit jaar maakt ik een wandeling met filmmaker en goede vriend Ismael Lotz. Hij maakte onderstaande BosVlog van ons avontuur. Wil je ook wandelen? Laat maar horen. Ik ken de Drentse Hondsrug als mijn broekzak en weet eigenlijk overal wel – ook zonder kaart, GPS of telefoon – een weg te vinden.
— Update 2
Bovenstaand stukje leverde veel mooie reacties op. Een flink deel van die reacties komt er op neer dat de lezers het tof vinden dat ik zo maar ga wandelen. Zo maar zonder mijn telefoon. Zo maar zo ver. Zo maar zonder route, zonder plan. En dat ze dat eigenlijk ook wel willen. Eén van mijn reacties knip en plak ik hieronder. Ter inspiratie en ter uitnodiging.
Dank. Mooi dat je’t tof vindt. Ik hoop met zo’n stukje – een beetje – de lezers te inspireren ook iets dergelijks te doen. Zo moeilijk is’t niet. En minder groots en gewichtig dan heulemaal naar Santiago de Compostella lopen. Ik zou zeggen: begin gewoon met een wandelingetje (vanuit Groningen) naar Sleen via het Pieterpad. Da’s prachtig en heel behapbaar. Juist ook in je eentje. Elke dag een etappe (of als je lekker gaat twee).
- Wandel langzaam. Ik loop vaak een uur of twee, drie, zonder haast en ga dan tenminste een kwartier rustig zitten eten en drinken. Soms veel langer. Daarna loop ik nog twee of drie uur en pauzeer ik opnieuw. Soms midden in het bos. Soms met appeltaart bij een bakker of met bier en een stevige maaltijd bij een dorpskroeg. Zo loop je al snel acht, negen, tien uur op een dag, zonder echt vermoeid te raken. En ook al loop je maar vijf kilometer per uur. Je bent al snel dertig kilometer verder. Echt.
- Laat je telefoon thuis (of uit of vliegtuigmodus). Zo voelt twee dagen wandelen als een week de deur uit. Vorig jaar heb ik het Pieterpad (in delen van 3, 4, 5 dagen) uitgelopen. Vijf dagen offline / wandelen voelt als twee weken vakantie.
- Drink veel. Ik gebruik een twee liter Camelbak drinkpack. Veel rugzakken hebben ruimte voor zo’n pack en een gaatje aan de zijkant voor het drinkslangetje. Ideaal. Drinken ook tijdens het wandelen.
- Eet voldoende – in elke pauze. Favoriet voor mij: fruit, studentenhaver, gedroogde abrikozen, appeltaart 🙂
- Buiten slapen en ook met regen droog blijven? Ik leg mijn slaapzak en matje in een bivakzak gekocht bij de legerdump. Het exemplaar met rits is handiger dan die met alleen klittenband. Een tentje is comfortabeler, maar is niet overal buiten campings te gebruiken (zonder dat je opvalt).
- Geen zin in blaren? Aj / sorry. Maar goede schoenen doen een hoop. En de echt gouden tip (en de eerste tube) kreeg ik van Paul Smit: GehWohl. Eén tube was exact genoeg voor het hele Pieterpad. Verder gebruik ik talk-poeder om mijn voeten en schoenen wat koel en droog te houden. Blaren prikken? Kan. Ik loop ze meestal stuk en plak het daarna af met LeukoPOR tape.
- Bang voor teken? Terecht. Draag bedekkende kleding als je begroeid gebied in gaat, check tijdens en na het wandelen of je passagiers hebt en verwijder ze zo snel mogelijk. Een tekentang werkt beter dan een pincet. Mijn indruk is verder dat de sterkste dosering (50%) Deet-sprays ook helpen. En: benen scheren, zodat ze minder gemakkelijk blijven hangen.
- Geniet. Van elke stap. Van elke boom. Van elke keer dat je oog in oog staat met een ree of een specht hoort hameren. En van elke punt appeltaart, die je verdiend hebt 🙂