“Bushcraft, zoals wij het zien, is mensen te laten ervaren dat buiten je thuis kan zijn en daar hoort alles bij,” aldus René Nauta en Beke Olbers over bushcraft, hun bedrijf Extra Bushcraft en hun opleidingen.

In 2019 begonnen Erik, Stefan, Ward en ik bij Beke en René met tien andere studenten aan de uitgebreide bushcraft jaaropleiding. In 2020 gingen we de diepte in met een vervolgopleiding van nog een jaar. In de eerste week van oktober 2022 rondden we onze opleiding af met een Over Leven, waarin we vijf dagen leefden van het land en buiten nog meer ons thuis werd dan het de afgelopen drie jaar al was geworden.

We begonnen onze opleiding met een rugtas vol plastic, we eindigden met niets dan takken, bladeren, mos en varens en – ok – een mes, billy en een paar vishaken. We gingen terug naar de natuur en reisden terug in de tijd. Van een tijd vol technologie en kunstmatigheid terug naar zoals onze verre, verre voorouders leefden, naar hoe samen leven begon, terug naar hoe de mensheid begon. Zo hebben wij het ervaren in elk geval.

Over Leven gaat echt over overleven. Als jij niets doet, ga je dood, of op zijn minst zak je weg. Als je een goed onderkomen wilt, moet je dat maken en blijven aanpassen. Als je vuur wilt, moet je dat maken. Als je water wilt moet je op en neer naar de beek en per keer zo veel mogelijk billys mee. En als je wilt eten moet je erop uit en plukken, rapen, graven of doden. Als jij niet kiest om aan het werk te gaan, om te willen overleven, gebeurt er niets en ben je af.

Je voelt je kwetsbaar in de grote natuur. De veiligheidsstandaarden waar je in je dagelijks moderne leven op kunt vertrouwen, zijn er niet. Als je shelter wordt bedolven door een omvallende boom, ben je dood. Als je valt op de rotsen, heb je pijn, ben je nat of… erger – zeker als je alleen bent.

Het brengt je terug naar de kern, naar het begin van leven, naar het begin van samenleven, naar het begin van de mensheid. 300.000 Jaar terug hadden mensen exact hetzelfde nodig. Dát ervaar je nu ook ook. Je bent overgeleverd aan jezelf, je team of eigenlijk aan de natuur. Wat geeft ze? Wat neemt ze?

Kennis en ervaring helpt. Hoe bouw je een goede en een betere hut? Wat kun je eten en wat niet? Hoe maak je vuur met alleen een schoenveter? Kennis en ervaring maken juist op dit elementaire niveau van leven het verschil tussen wel of niet, tussen uiteindelijk leven en dood.

Overleven gaat gemakkelijker in een team, in een samenleving. De één is goed in vuur maken, de ander heeft een sterk ontwikkeld bouwtalent. Als de één erdoor zit, kan de ander een gaatje dichtlopen. Je doet het samen. Je doet en kunt en je krijgt wat je samen bereikt. Je doet wat moet, wat dat ook is en blijft in verbinding, want je bent op elkaar aangewezen. Alleen op elkaar kun je écht vertrouwen. 

Vijf dagen Over Leven raakt grote dingen aan. Verbinding met jezelf, verbinding met anderen, verbinding met de natuur, kunnen vertrouwen. Of dus ook niet. Alles wat in de weg staat, mag je laten vallen. Je moet doen wat er moet gebeuren, ook al is dat niet je grootste talent of hetgeen waar je het vrolijkst van wordt. 

Je hebt weinig nodig; veel minder comfort, slapen en eten dan we dagelijks gebruiken in ons moderne leven. En nog steeds: er is te weinig. Hoeveel het land ons ook gaf, het lukte ons nauwelijks om 250 calorieën per dag bij elkaar te verzamelen, terwijl we misschien wel 4000 per dag nodig hadden. We verloren allemaal tenminste 5 kilo lichaamsgewicht.

Voeding uit de natuur voedt. Hoe weinig bramen, rozenbottels, appels, kokkels, mosselen, limpets, garnalen, wortels, beukennootjes, brandnetelblaadjes heb je nodig om je weer wat beter te voelen? En hoe eenvoudig is het om jezelf even te verwennen met geroosterde zeeradijswortels of krokante garnalen en brandnetelchips gegaard boven de kolen. De natuur geeft als je het ziet en neemt.

We hebben de natuur overleefd en dat geeft vertrouwen. Als je je op dit elementaire niveau samen weet te redden, dan kun je meer aan, zelfs als het waait of op zijn Schots stormt.

Op naar de solo? Hoe dan ook op naar meer bos, want natuur smaakt naar meer natuur.

René en Beke, dank. Door jullie is buiten voor ons ook een thuis geworden.

Goede vriend Anton Roerdink nodigde me uit voor een gesprek.

Wil je met je team (serieus) het bos in? Wil je iets met bushcraft in Drenthe, Groningen, Friesland? Schiet me gerust even aan. Want ik neem je graag mee het bos in, van de paden af.

Over rust, onrust flow en excitement in de Stad

Nog even weer over die rust, waar ik ons meer van wens. Want, wat is dat eigenlijk, rust? Waarom is het zo waardevol en belangrijk? En hoe maken we het? Bij deze een blogpost, een bewerking van een antwoord op een mail van wethouder Rik Niejenhuis. Want… dit zou maar...

Naar een visie voor Groningen, op rust, vanuit rust.

Ik heb de Gemeenteraad van Groningen en een aantal leden van het College opnieuw een brief geschreven. Die brief deel ik bij deze ook graag op mijn blog, want meer lezers is ook in dit geval beter, denk ik. Waarde leden van de Raad, geacht College, Na mijn recente...

Van biodiversiteitsdrama aan de Bloemsingel naar… Rode Lijsten Soorten Urban Forest Groningen

De afgelopen weken bemoeide ik me - flink - aan tegen het groenbeleid / biodiversiteit in de stad en gemeente Groningen en in het bijzonder aan de Bloemsingel. Ik schreef een aantal mails naar de Raad, was te gast in het inloophalfuur, mocht twee maal inspreken....

Hoe brengen we Groningen nog verder voorop met groennormen en biodiversiteit?

Gisteravond mocht ik samen met ecoloog Rick Middelbos inspreken in de Groninger Gemeenteraad in een meningsvormende sessie over het Ontwerp Omgevingsprogramma Groennormen. Dat was leuk om te doen, leuk en leerzaam om samen met Rick te doen. Fijn om te merken dat onze...

Groninger Groennormen – de standaard voor een gezonde groene stad

Geachte raadsleden, En nog een bijdrage van mij. Vorige week waren Rick Middelbos en ik te gast in het Inloophalfuur / in gesprek met de raad. Roelf nodigde me uit om 10 september ook formeel in te spreken bij de meningsvormende sessie. Dat doe ik graag. Ondertussen...

Van pronkparken naar echte biodiversiteit. En groennormen.

Beste Roelf, Mirjam, Rick, Geachte raadsleden, Groningers, Hoi, Gisteren woonden ecoloog Rick Middelbos en ik een beeldvormende deelvergadering bij over het ontwerp omgevingsprogramma groennormen en mocht ik op de zeepkist naar aanleiding van mijn brief aan jullie...

Hoe komen we van pronkparkdenken en sierplantsoendoen naar biodivers, gezond groen?

Er gaat iets helemaal niet lekker bij aanleg en onderhoud van groen in onze stad en gemeente, bijvoorbeeld bij de Zuidelijke Ring, bijvoorbeeld bij het Sterrenbos en ook in onze wijk: het Hortusbuurt, Ebbingekwartier. Er wordt structureel in strijd gehandeld met een...

Hoe maken we de stad zelf en samen groener, natuurlijker, biodiverser?

Of: wat kun je zelf en samen doen om de stad te rewilden? Dat het gezond, waardevol, onmisbaar is om groen, natuur, biodiversiteit om ons heen te hebben is ondertussen wel duidelijk, science based waar. Het helpt ons meer gelukkig en gezond te zijn. Het helpt ons...

Palliatieve Industrieën: hoe BIG Business ons verdooft

Tot halverwege de vorige eeuw zorgden kerken er (in het westen) voor dat we konden omgaan met leed en we bij elkaar bleven (Religie voor Atheïsten, Alain de Botton). Nu de kerken (ook voor de gewone man en vrouw grotendeels) zijn weggevallen moeten we het allemaal...

Daklozenwandeling met collega’s cash betalen

VRAAG van een ambtenaar uit het sociaal domein: 'Beste Ritzo, Ik wil graag met mijn collega’s met een 'daklozenloop' doen. We hebben daar veel moois over gehoord. Maar wij als organisatie zitten met de betaling: cash geven aan de gids kan gewoon niet vanuit ons vak....

Guerrilla Planting: zo plant je zelf bomen in de stad (en waarom dat nodig is)

Op mijn zesde raapte ik samen met mijn speelvriendinnetje kastanjes bij de buren, een aantal staken we in de grond. Een aantal weken later kwamen er sprietjes op, die groter werden, een boompje. Een jaar of twee later koos ik samen met mijn vader en moeder de...

Pijn is zijn: over de kunst van het lijden in een verdovende wereld

‘Ik heb pijn, dus ik ben,’ schrijft de Duits-Koreense filosoof Byung-Chul Han in zijn boek ‘De Palliatieve Maatschappij’. Hij schrijft ook dat de kunst om pijn te lijden verloren is gegaan, dat we het contact met pijn zijn kwijtgeraakt. En: ‘We leiden aan algofobie,...