Een aantal weken terug vroeg een onderwijsgroep me of ik een lezing wilde geven over digitalisering. Omdat lezingen niet per sé de meest inspirerende vorm zijn om iets te leren verzonnen we samen een niet-lezing: het Nationaal Museum Digitalisatie. In plaats van een uur luisteren naar iemand die weet hoe het zit, samen twee uur lang aan de slag. Zelf op onderzoek, samen in gesprek en zelf kiezen wat wel en niet in je museum hoort. Het werkte verwarrend, inspirerend en verbindend. Samen gingen we down the rabbit hole van digitalisatie.
Het museum bestaat uit vier muren: 1. een welkomstmuur, 2. een historiemuur, 3. een hedenmuur en 4. een toekomstmuur. Op de vloer gaan de cutatoren en bezoekers met elkaar in gesprek en zo ontstaat er gevoel met digitalisatie door de jaren heen. Van 10.000 voor Christus tot 2100?
Wat is digitalisatie eigenlijk? Waar en wanneer begon het? Wat doet het met ons? Wat kunnen we ermee? Wat moeten we ermee? Wat willen we ermee?
Ik bereidde iets meer dan honderd museumstukken voor. Het museum richtten we samen verder in. De groep voegde elementen toe. En zo gingen we samen down the rabbit hole van digitalisatie.
De eerste 100 stukken vind je hier. Welkom in ons museum!
Wil je ook samen met een groep aan de slag met digitalisering? Ik kom graag langs met het museum. Groepen tussen de twintig en dertig man – Corona volente – zijn ideaal.
Wil je iets anders met een groep? Ik hoor graag van je wie je waarom wilt samenbrengen en ontwerp graag samen de beste bijeenkomst om dat ook waar te maken.